Colonia del Sacramento (Uruguay), 4 juli 2023
Uruguay, een land met meer koeien dan mensen, en eindelijk weer fatsoenlijke kaas te koop. Groter dan Nederland en minder inwoners. En Spaanstalig, weer een nieuwe uitdaging.
We hoeven niet meer uit te checken uit Brazilië, want dat hadden we 5 weken geleden al gedaan.
Dus met een mooi vooruitzicht vertrekken we op 15 mei vanuit Rio Grande, na een rustige start krijgen we al snel weer te maken met behoorlijke wind, maar nu zijn we voorbereid en zijn de zeilen gereefd. Het schiet wel lekker op. Na 48 uur zijn we ter hoogte van Punta del Este, het is rond het middaguur en we besluiten het stukje naar Piriápolis door te gaan. Het maar zo’n 20 mijl, dat moet voor het donker te doen zijn. Maar …de wind draait tegen, stroming tegen en de golven bouwen op waardoor we er 7 uur over doen en in het donker de haven bereiken.
De melding bij Port Control is een complete spraakverwarring, maar er staat wel iemand klaar om ons een plek aan te wijzen. Met een pittige zijwind is het nog even lastig om de lijn door de achter-mooring te krijgen. Graag hadden we eerst buiten de nacht afgewacht, maar ankeren in de baai is hier niet de bedoeling.
De prefectura staat direct op de kade om gegevens op te nemen en te melden dat we de volgende dag naar de kazerne moeten komen.
Inchecken is gemakkelijk, havenkantoor, Prefectura, Immigratie, weer naar de Prefectura om de stempel te laten zien en klaar. In de winter is hier blijkbaar geen douane beschikbaar, dus dan maar niet. Zo kunnen we er immers ook geen problemen mee krijgen, haha. Overigens merkt niemand de lange periode tussen uitchecken en inchecken op, pfff.
Geld halen want de stempel in ons paspoort is hier niet gratis, een telefoonkaart regelen (waarbij we tot onze verrassing niet 20 maar 120 GB krijgen) en de dag is alweer voorbij.
In deze haven is de grootste travellift van Uruguay, met daarbij redelijke prijzen is dit een plek waar boten voor het winterseizoen de kant op gaan en de bemanning ondertussen zelf naar huis gaat. Veel charterboten die op Antarctica varen komen hier voor onderhoud.
En dan nog een paar bootjes die op doorreis zijn, zowel noord als zuidwaarts. Zo ontmoeten we eindelijk de bemanning van Touche, ze varen nu noordwaarts en zijn al in Patagonië geweest. Een avondje op de Wandelaar geeft ons een berg zeer waardevolle informatie.
De marine was de hele nacht met 6 boten in de baai aanwezig, de grootste vertrekt als laatste.
In de Rio de la Plata verschilt de waterstand behoorlijk, natuurlijk vanwege de getijden, als is dat niet zo veel. Maar meer door de opstuwing door de windrichting. Als de oostenwind lekker op gang komt kunnen we zelfs met een keukentrap niet meer van de boot af. Maar er zijn altijd genoeg klusjes te doen, we vervelen ons niet.
Afhankelijk van de wind hebben we laag water en stappen we zo van de boot af, met de normale waterstand via de keukentrap, tijdens inkomend water is het nog 1 meter hoger en blijven we op de boot.
Piriápolis is een oude badplaats en in deze tijd van het jaar is er zeker doordeweeks weinig te beleven. Behalve de vissers die elke dag met velen staan op de kade staan, met hun maté beker en thermosfles onder de arm, zijn er de walrussen die in de middag liggen te zonnen. Je ruikt ze al van verre.
Vissen tijdens zonsondergang en lekker luieren.
We wandelen veel, want veel ander vertier is hier niet. Na een tripje met de bus naar Punta del Este zijn we erg blij dat we zijn doorgevaren, ook hier is weinig te beleven en de haven is erg smerig.
Tot het einde van de Rambla, een behoorlijk stuk lopen.
Over een paar jaar waarschijnlijk een 5 sterrenhotel en beeld van Virgin de los Pescadores.
Na een maandje hebben we het wel gezien en gaan naar Colonia del Sacramento, de oudste stad van Uruguay en geplaatst op de werelderfgoedlijst van Unesco. Een stad in twee delen, het oude Portugese deel met smalle straatjes die een beetje aan Paraty in Brazilië doen denken en het Spaanse deel met brede lanen en voorname gebouwen. Een stad met veel leven, zelfs in de winter.
Boven op de vuurtoren kunnen we Buenos Aires zien.
Gemeentehuis met beeld van Artigas, stichter en bevrijder van Uruguay. Standbeelden vindt je overal in het land, meestal op een paard gezeten.
Door een snelle verbinding met de ferry van en naar Buenos Aires is deze plaats een ideale stop voor veel reizigers.
Hoe verder we de Rio de la Plata opvaren, hoe bruiner het water wordt. Het lijkt een beetje op de Suriname-rivier met als verschil de temperatuur, hier een graadje of 20 lager.
Plaza de toros Real de San Carlos. Even buiten het centrum een in 1909 door de Spanjaarden gebouwde arena, niet veel gebruikt vanwege het verbod op stierenvechten in 1912. Het complex was erg vervallen en wordt nu gerestaureerd.
Bijzonder is dat je op veel plekken met 4 verschillende soorten valuta kunt betalen, Amerikaanse dollar, euro, Argentijnse peso en uiteraard de Uruguayaanse peso. De Argentijnse peso komen alleen via de hele rijken binnen, want vele Argentijnen kunnen zelfs in eigen land maar moeilijk rondkomen.
In de haven liggen we weer aan een achter-mooring en lijnen voor. Onze lange lijnen, die we straks nodig hebben voor Patagonië komen al goed van pas. De kade is hier sowieso te laag en daarbij liggen dicht aan de kant grote rotsen, dus gaat de rubberboot overboord om aan wal te gaan.
Wij maken vanaf hier ons uitgestelde tripje naar Montevideo, vanwege een voorspelling van 40 knopen wind bleven we toen liever op de boot. Een iets langere busrit, zien we iets van het land? Het zijn vooral koeien en grote farms. Dichterbij de stad de illegaal gebouwde hutjes die ze op het moment aan het opruimen zijn.
We slapen in een supermooie air bnb, net opgeknapt en van alle gemakken voorzien. De stad heeft ons blij verrast. Toch niet zo heel groot heeft het veel mooie gebouwen, al of niet in een goede staat van onderhoud. Lopend zie je het meest, wel opletten waar je loopt. De bestrating laat soms wel wat te wensen over, en de honden laten hier en daar ook wat achter.
We krijgen een tip om naar een superleuk museum te gaan, vinden een kleine parrilla (BBQ) waar we heerlijk eten. Een zeer geslaagd weekend.
Air bnb
Museum Castillo del Alquimista, inmiddels helemaal ingebouwd tussen grote flats.
Plaza de Indepencia
Bijzonder dat dit huis hier nog staat tussen hoge flats.
Parilla, met de BBQ recht voor onze neus. Nog even iets voor het ontbijt halen gaan we op het geluid af.
Uruguay is het meest stabiele land is van Zuid-Amerika. Maar de levensstandaard is niet erg hoog, lang niet alle gezinnen kunnen zich een computer veroorloven en kinderen vermaken zich met bordspelletjes of spelen buiten. De hoeveelheid van voor ons al lang afgeschreven auto’s is groot, maar rijdt hier gewoon nog rond.
Nee, deze rijden niet meer.
Vanwege de verkeerde windrichting liggen bijna alle boten in Colonia aan de grond. Gelukkig is er na een paar dagen weer genoeg water en is het tijd om uit te checken voor een tochtje naar de overkant.
In de wijnbar om de hoek drinken we nog even een lekker glas ter afscheid en dan snel terug om de boot vaarklaar te maken.
