Juli 2020

Lagoa Azul / Blue Lagoon (Brazilië), 20 juli 2020

De kortste dag is alweer voorbij en je merkt dat de avonden wat frisser zijn. Overdag is het voor ons noorderlingen heerlijk, met gemiddeld zo’n 25 graden blijven we graag op een schaduwrijk plekje.
Af en toe regent het even flink, niet erg want dan spoelt alles weer lekker schoon.
Het blijft vreemd om de seizoenen omgekeerd te ervaren. De zon draait niet om het zuiden, maar het noorden om, dat wel, in het westen onder te gaan.
Ook geeft het de nodige spraakverwarringen met familie en vrienden op het noordelijk halfrond, voor ons is – we willen in de winter door Patagonië varen, we gaan starten in juli, ‘de zuidelijke winter’. Voorlopig nog ver weg! In alle opzichten.

Lagoa Azul

Het is winter, staat bij ons synoniem voor kerst en kou, binnenzitten en boerenkool met worst.
Maar boerenkool ligt hier ook gewoon in de winkel!, ze eten het hier alleen als soep met aardappel en worst die verdacht veel op onze rookworst lijkt.
Zo zijn er veel gerechten die met een kleine aanpassing veel lijken op eten wat wij van huis uit kennen, bijvoorbeeld stroganoff met kip, chili met zwarte bonen.
Op een pak Braziliaanse koffie zien we in kleine letters ineens Douwe Egberts staan en ook stroopwafels zijn hier te koop. Die zijn wel geïmporteerd uit Nederland, maar wel weer even lekker.

We zijn al weer bijna 3 maanden in deze regio, 5 maanden in Brazilië. Ons visum van 90 dagen is al lang verlopen, maar gelukkig hebben ze de teller stopgezet op 16 maart (de datum dat het land hier op slot ging) en als de pandemie hier over is tellen ze weer verder. Zover is het hier nog lang niet, maar dan hebben we nog 80 dagen over.
Wij waren gelukkig nog op tijd. Een Belgisch/Argentijns stel arriveerde net te laat en konden niet meer inklaren. Ze varen nu min of meer illegaal rond en mijden grote plaatsen met kans op controles. Binnenkort willen ze uitvaren naar Argentinië dat ook nog steeds de grenzen gesloten heeft. Helaas hebben we geen contactgegevens uitgewisseld, dus hoe dat afloopt …
Even een rondje whatsappen met bekenden die overal vastzitten. Dennis (Mach3) heeft bij Galapagos 52 dagen op de boot vastgezeten, nu in lockdown in Panama. Toon en Marij (Pien), Han en Mariëlle (Ben-nl) vast op de Kaap Verden. Henk en Joke (Bluenose), Cynthia (Liberty C) en nog veel anderen in de Carieb alleen van boord om een keer per dag (met vergunning) naar de supermarkt te gaan. Niels en Linette (Stormalong) gevangen in Frans Polynesië, geen slechte plek want na quarantaine mogen ze wel rondvaren. Zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.
Een aantal past de reisplannen aan, gaan terug naar Nederland of nemen een andere route vanwege corona.
Wij mogen nog steeds rondvaren, kunnen wandelen op de eilanden en zo langzamerhand komt het leven weer op gang. Naast de supermarkt zijn de andere winkels in Angra nu halve dagen geopend. Nog wel oppassen, handgel en mondkapjes zijn hier standaard.

Een keer per 3 weken naar Piratas mall in Angra, boodschappen inladen.

Dat alles langzamerhand opstart betekent ook dat Jaime en Bia weer teruggaan naar Rio om aan het werk te gaan. We verzamelen op Praia de Pouso samen met Tiger Lilly en gaan met z’n allen nog een keer naar het strand van Lopes Mendes, en nemen daarna afscheid van ze.

Kokosnoten.

Eigenlijk wilden we daarna rond de zuidkant van het eiland varen want daar zijn ook hele mooie plekjes, maar de komende weken is het heel onstabiel weer en veel te veel wind om daar heen te gaan. Na een nacht met 50 knopen wind hoeven we niet lang na te denken.
Op de terugweg stoppen we weer in Abraão, hier hebben we weer eens geen geluk met het weer. Veel regen en ook weer behoorlijke wind. Het is wel bijzonder dat er een groep dolfijnen tussen de boten aan het jagen, en ook aan het paren is. Ze maken de gekste capriolen om indruk op elkaar te maken.
In Sitio Forte zien we naast de hier gebruikelijk schildpadden een pinguïn-paar, het blijkt dat er een grote groep door een afwijkende golfstroom verdwaald en veel te ver noordelijk terecht is gekomen. Hopelijk overleven ze het in dit voor hun veel te warme water.

De windmeter heeft al een tijdje kuren, soms werkt deze wel maar vaker ook niet. Als alles beneden is gecontroleerd moet Steven toch maar weer de mast in. Het blijkt dat er een breuk in de kabel zit.
Een nieuwe kabel hebben we niet, dus maar een andere oplossing bedenken. De volgende dag alle spullen verzamelen en dan weer naar boven. Het valt niet mee om daar met die kleine draadjes te werken. Als alles in elkaar zit en gelukkig ook werkt moet de verbinding nog afgetaped worden, maar net dan komt er een stortbui over ons heen. Ja, weer naar beneden en wachten op beter weer. Zo moet je voor een klusje al gauw een keer of 5 naar boven worden getakeld.

Het is wel bijzonder dat we nu ineens allerlei mensen tegenkomen die naast een hoop gezelligheid ons overladen met locaties voor mooie ankerplekken en wandelingen.
En ook heel belangrijk: adressen om onderhoud te doen en voor de aanschaf van onderdelen. Met het advies, als je het kan uitstellen koop dan je spullen niet hier. Door alle grote powerboten zijn de werven hier veel te duur.
Op een ochtend begroet met “goedemorgen”. Pieter, een Nederlander die hier al 20 jaar woont zag onze vlag en komt een praatje maken. Hij woont vlakbij en geeft ons nog meer nuttige informatie. Hebben we nog iets nodig? We kunnen op de lokale marktplaats van alles opzoeken en bij hem laten bezorgen. Zeker, we hebben nog wel wensen, we gaan er mee aan de slag. Als we hulp nodig hebben moeten we maar contact opnemen
Super natuurlijk en in de eigen taal praat het toch even gemakkelijker.

 Onderwaterschip krabben.

Nieuwe cover voor dinghy (zonbescherming).