Zo dichtbij, maar een wereld van verschil
Buenos Aires (Argentinië), 24 augustus 2023
We zijn alweer bijna 2 maanden in Buenos Aires en liggen inmiddels al in de derde haven, de hoogste tijd om jullie op de hoogte te houden.
Als we uit Colonia vertrekken is er is er eigenlijk te weinig wind om zeilend naar de overkant van de Rio de la Plata te varen, maar geheel tegen onze principes hebben we een afspraak gemaakt om de volgende dag vrienden te ontmoeten. We hebben elkaar 2,5 jaar niet gezien en zij zijn nu op doorreis en maar 1 dag in de stad.
Het water is erg ondiep en de route gaat daarom grotendeels door de vaargeul. Noodzakelijk worden deze het hele jaar op diepte gehouden. Onderweg zijn ontelbare wrakken te zien, gelukkig wel goed aangegeven met boeien.
Vijf jaar onderweg en onze eerste winter.
Colonia del Sacramento (Uruguay), 4 juli 2023
Uruguay, een land met meer koeien dan mensen, en eindelijk weer fatsoenlijke kaas te koop. Groter dan Nederland en minder inwoners. En Spaanstalig, weer een nieuwe uitdaging.
We hoeven niet meer uit te checken uit Brazilië, want dat hadden we 5 weken geleden al gedaan.
Dus met een mooi vooruitzicht vertrekken we op 15 mei vanuit Rio Grande, na een rustige start krijgen we al snel weer te maken met behoorlijke wind, maar nu zijn we voorbereid en zijn de zeilen gereefd. Het schiet wel lekker op. Na 48 uur zijn we ter hoogte van Punta del Este, het is rond het middaguur en we besluiten het stukje naar Piriápolis door te gaan. Het maar zo’n 20 mijl, dat moet voor het donker te doen zijn. Maar …de wind draait tegen, stroming tegen en de golven bouwen op waardoor we er 7 uur over doen en in het donker de haven bereiken.
De melding bij Port Control is een complete spraakverwarring, maar er staat wel iemand klaar om ons een plek aan te wijzen. Met een pittige zijwind is het nog even lastig om de lijn door de achter-mooring te krijgen. Graag hadden we eerst buiten de nacht afgewacht, maar ankeren in de baai is hier niet de bedoeling.
De prefectura staat direct op de kade om gegevens op te nemen en te melden dat we de volgende dag naar de kazerne moeten komen.
De klus geklaard en eindelijk naar het zuiden
Rio Grande (Brazilië), 11 mei 2023
Wat zijn we toch een bofkonten, op veel plekken langs de kust hebben we inmiddels vrienden wonen die ons met open armen ontvangen en met hun families laten kennismaken. Ons meenemen naar mooie plekjes en laten genieten van de lokale lekkernijen.
Het werk aan het onderwaterschip verloopt nog steeds moeizaam, ook al van wege de vele regen. Natuurlijk is het ook niet echt het goede seizoen, maar dit jaar is het extremer, zowel de temperatuur als de neerslag.
Maar gelukkig geen herrie en stof meer zodat we zelf aan dek ook aan de slag kunnen. Roestplekken bijwerken, ankerketting omdraaien en opnieuw markeren, olie verversen etc. De lijst lijkt eindeloos.
Onderdelen of boodschappen halen we met de vouwfiets. Alles is hier dichtbij en inmiddels weten we aardig onze weg te vinden voor de benodigde spullen.
De revisie van de schroefas is uitbesteed. Alles wordt nagekeken, de schroef en schroefas gebalanceerd, nieuwe seals gemonteerd zodat we hopelijk vele jaren probleemloos kunnen varen.
Groot onderhoud in Brazilië
Guarujá (Brazilië), 28 februari 2023
Thuiskomen op Sitío Forte (Ilha Grande) bij Thelma en Naude met een hapje en een drankje . Hier hebben we gedurende onze zwerftocht in dit gebied tijdens COVID menige bezoeken gebracht. Maar voor het zover is heeft het ons heel wat zweetdruppels gekost. En blaren, want in Brazilië moet je netjes gekleed en dichte schoenen aan als je de autoriteiten bezoekt. En daar zijn onze voeten na 2 jaar niet meer aan gewend.
Sitio Forte.
Een pittig lesje aan de wind zeilen
Rio de Janeiro/Niterói (Brazilië), 8 januari 2023.
De laatste loodjes zijn het zwaarst, het venijn zit ‘em in de staart.
In ons geval klopt dat inderdaad. Dachten we het ergste gehad te hebben aan de noordkust, vlakbij Rio wordt dat nog eens dunnetjes overgedaan.
In de buurt van Cabo Frio krijgen we een vette storm van zo’n 48 uur over ons heen, de laatste nacht zitten we uit met een kleine fok en het 3e rif in het grootzeil. En nog vliegen we over het water. Helaas niet helemaal de juiste richting.
Als de wind wat inzakt proberen we weer op koers te komen, maar halve wind zeilen was niet zo’n goed idee. Twee monstergolven komen over ons heen. De eerste breekt het zonnepaneel finaal van de railing (we kunnen deze nog redden, en nee, geen foto) en bij de tweede komt er water via de zwanenhals binnen. Niet fijn voor de elektrische aansluitingen.
Dat is weer een klusje er bij.
We zijn er bijna, dan krijgen we nog even een vette storm over ons heen.
Grenada en voorbereiden voor een lange tocht.
Sainte Anne (Martinique), 18 november 2022
Woburn Bay, twee jaar geleden waren we er al even. Maar omdat er een nieuwe uitbraak van Covid was zijn we toen snel vertrokken, alles was dicht en naast de supermarkt bezoeken konden we alleen op en om de boot vertoeven.
De sfeer was ondanks alles goed, er is een leuke zeilersgroep die veel organiseert. Een goede reden om weer terug te komen en dat is niet tegengevallen.
Na een nachttocht vanaf Trinidad komen we op 6 september aan. Het eerste deel varen we zonder AIS en zonder verlichting omdat Venezuela, erg dichtbij, toch nog een beetje tricky is.
Onderweg naar Grenada.
Woburn Bay.
We gaan weer varen.
Sainte Anne (Martinique), 18 november 2022
Ja, we zijn weer op Martinique. Niet het plan, maar door omstandigheden gekozen.
We vertrekken morgen en helaas is er nu geen tijd om het hele verhaal te vertellen, maar op onze reis naar Brazilië heb ik tijd genoeg om een mooi stukje van onze tijd op Grenada te maken.
Wel alvast wat foto’s als voorproefje.
Onze positie onderweg is weer te volgen via trackamap.com/sy-wandelaar
Even een uitstapje naar het rustige Egmont Bay.
Overboord!
Chaguaramas (Trinidad), 31 augustus 2022
In sneltreinvaart zakken we af naar Martinique. Het laatste punt waarvandaan we kunnen vertrekken voor onze terugreis naar Brazilië. Het gaat naar verwachting een pittige tocht worden. 4.000 mijl, door de heersende oostenwinden kan dat niet rechtstreeks en worden het er naar verwachting 6.000.
Maar helaas, na 2 weken is het voorbij. We waren zo mooi op weg, vlakbij de grens van Brazilië, en al aan het kijken waar een gaatje door de doldrums was. Dan ineens ligt onze voorstag in het water…
12 mm staaldraad breekt als een luciferhoutje.
Zeekoeien in Salinas en pech op de friendly islands
St Martin/Sint Maarten, 31 mei 2022
Oeps, vergeten de laatste blog online te zetten door alle toestanden. Nu dus een extra lange blog.
Maart
Langs de zuidkust van Puerto Rico oostwaarts komen we langs de mooiste en schoonste ankerplekken die we ooit gezien hebben.
Omdat dit allemaal tegen de wind is, komt er van zeilen niet veel. De wind trekt in de loop van elke middag ook behoorlijk aan en het advies is dan ook om vooral ’s morgens vroeg te vertrekken en rond de middag weer een ankerplek te zoeken.
De eerste stop is bij La Parguera, we liggen hier een paar dagen net achter een rif met mangrove begroeiing. Het water is zo helder dat je niet eens in het water hoeft om de vissen en al het andere moois te bekijken. Tussen de mangrove zwem je gewoon in een aquarium.
Lees meer: Zeekoeien in Salinas en pech op de friendly islands