November 2020

Búzios, 12 november 2020.

De tocht begon voorspoedig op vrijdag de 23e oktober. Na een paar uur zijn we uit het kanaal en de motor kan uit.
De eerste 60 mijl aan de wind zeilen, daarbij hebben we nog flinke stroom tegen. Daar doen we dan ook veel langer dan verwacht over.
Maar dan krijgen we de juiste wind en stroming te pakken en lopen de daggemiddelden gestaag op.
Julia en Hector op hun Fueguina zijn een dag eerder vertrokken en besluiten een stop te maken bij Salvador om een nieuw weerwindow af te wachten.
Wij gaan door omdat dit een hoek is waar je niet gemakkelijk weer wegkomt

Na een week neemt de wind beduidend toe tot 35 knopen. Weliswaar bakstagwind, maar dat wordt ons toch een beetje te veel. Even daarvoor had de val (lijn waarmee het zeil wordt gehesen) van de bezaan het ook nog eens begeven en besluiten we om te schuilen bij de ankerplek van Guarapari. Dichterbij de kust neemt de wind echter zoals verwacht niet af, en omdat het ook nog eens pikkedonker is durven we het niet aan om hier aan te lopen.
Dinsdagmorgen bereiken we de laatste kaap, nog één dag naar Búzios. Dan valt de wind compleet weg en moet de motor toch aan. Na een aantal uur begint die een vreemd geluid te produceren, zit er iets in de schroef? Nee, helaas niet. Het blijkt de dynamo te zijn die aanloopt en dan stopt ook de motor.
Geen wind en geen motor! Gelukkig dobberen we nog op een veilige plek. We waren nog gewaarschuwd : “vaar nooit uit op een vrijdag”.
Gelukkig hebben we voor ons vertrek de satelliettelefoon ingeschakeld, we moeten dat ding toch eens testen! Klaas van Gebr. De Jong maar even bellen, bij ons is het 5 uur in de morgen, dus allang werktijd in Nederland. Steven krijgt een aantal tips en gaat daarmee aan de slag maar krijgt met geen mogelijkheid de dynamo los. Wat nu? De kustwacht hier geeft geen antwoord op onze oproepen en in de buurt zijn niet veel andere boten.
Julia en Hector hebben ook een satelliettelefoon en gedurende de tocht houden we regelmatig contact. Zij zijn nog in Salvador en geven ons een tip om 40 mijl naar het noorden te zeilen, daar is een commerciële haven waar ze ons wellicht kunnen helpen. Oké, maar na het bestuderen van de windvoorspelling lijkt ons dat niet verstandig, we zullen daar in het donker aankomen met harde oostenwind en zonder hulp ankeren zien we niet zitten.
We keren weer om, weer richting het zuiden. Voor de afstand die we normaal in 1 etmaal zouden kunnen afleggen hebben we er uiteindelijk 4 nodig. Geen wind, veel wind, regenbuien met windshifts van 90 graden, stromingen die ongelooflijke snelheden aannemen (natuurlijk de verkeerde kant op), nachtelijke vissers die in de weg liggen, om gek van te worden. Het heeft wel een bepaald ritme, zodat we na een paar dagen precies weten wat er kunnen verwachten.
Vrijdagmorgen zijn we op een punt beland waarbij het bijna opgeven. We kunnen Búzios zien, maar komen maar niet in de buurt.
Steven heeft een idee, we kunnen toch ook via de Nederlandse Kustwacht om hulp vragen? Zo gezegd, zo gedaan. Alleen de beloofde hulp komt helaas niet opdagen.
We zijn inmiddels wel weer op een afstand waarbij we telefooncontact hebben en via Julia en Hector hebben we een lokaal contactpersoon gekregen, Monica. Zij regelt in notime een monteur, eventueel een mooring etc. Maar we moeten wel zelf proberen daar te komen.
Na een valse start komen we na een aantal uur aardig in de goede richting. Dan verschijnt er naast ons ineens een klein vissersbootje met aan boord de hulpdienst. Een poging om ons het laatste stuk te slepen wordt al gauw opgegeven, de motor van het bootje raakt oververhit.
Na nog een paar uur ploeteren zijn we er dan eindelijk, een andere zeiler duwt ons het laatste stukje met zijn dinghy en om 4 uur in de middag kan het anker uit. Pfff.

Onze route van de laatste 4 dagen.

Nog dezelfde middag wordt de dynamo gedemonteerd en moeten we maar afwachten.
Een vastgelopen bearing blijkt het probleem te zijn. Helaas juichen we te vroeg, want de bearing is niet het enige probleem. De monteur doet erg zijn best, maar onderdelen zijn hier lastig te krijgen en onze dynamo blijkt ook nog eens merkloos te zijn waardoor het helemaal een zoektocht wordt. Even hadden we onze twijfels, maar hij geeft niet op.
Na nog een angstig avontuur met veel wind en een krabbend anker richting andere boten hebben we nu een compleet gereviseerde dynamo. Alleen de buitenkant is nog origineel.

Tussen het wachten door gaan we natuurlijk wel af en toe naar de kant. In het dorpje is het een wereld van verschil met de vorige keer, afgelopen april, dat we hier waren. De toeristenboten varen nu af en aan (jammer dat maar weinigen een mondkapje dragen) en de restaurants en winkels zijn allemaal open.

Maar we zijn hier nu lang genoeg geweest en het weer slaat om, zodra de monteur de dynamo heeft gemonteerd gaan we anker op naar Rio.