Oktober 2020

Jacaré (Brazilië), 21 oktober 2020

Policia Federal (immigratie), Receita Federal (douane) en Marinha do Brasil (port control). Niet alleen bij binnenkomst in Brazilië heb je hiermee te maken, maar ook gedurende het verblijf. Wil je naar een andere staat dan moet je je melden de eerste en laatste instantie. Receita Federal geeft je een BTW-vrijstelling om je boot tijdelijk in dit land in te voeren, dezelfde periode als op de visa. Door COVID heeft de Policia alle visa verlengd, maar de douane heeft weer andere regels.

Na een bezoek aan Pieter in Angra, om de bestelde onderdelen op te halen wordt de boot klaargemaakt voor vertrek. Olie verversen, alles controleren, een kleiner voorzeil wordt gehesen en dan op weg naar Rio. We gaan weer voor anker onder de Suikerbroodberg en gaan een dagje op pad met Bia en Jaime.

Aan het zwembad bij het huis van Pieter, niet slecht.

Ontbijt in de botanosche tuin in Rio.

Een klein borreltje na een heerlijke maaltijd in een churrasqueria.

Als we in gesprek zijn met een Zwitserse zeiler komt de Receita Federal (douane) om onze papieren te controleren. De eerste controle sinds we hier zijn. We krijgen te horen dat we onze TECAT moeten laten verlengen, deze instantie heeft namelijk andere regels dan de Policia Federal (immigratie). De volgende dag gaan we naar het centrum om dat te regelen. Vanaf dat kantoor worden we door 2 mannen met de auto opgehaald en diep in het havengebied gebracht. In een klein kantoortje zit daar de enige ambtenaar die dit blijkbaar kan doen. Geen probleem, we krijgen 90 dagen extra en als we langer willen blijven kunnen we zo weer komen. Ondertussen proeven we om 11 uur in de morgen cachaça, een van de ambtenaren fabriceert deze en heeft daar een voorraadje van op kantoor “maar de baas mag het niet weten”. Vervolgens worden we weer netjes teruggebracht, volgende week kunnen we terugkomen om het nieuwe formulier op te halen. Maandag is het één van de vele feestdagen in Brazilië, dus dat wordt pas dinsdag. Jammer, want we waren liever voor weekend, met een betere wind, vertrokken.

Aan het einde van de middag halen we het anker op voor de tocht naar Jacaré, het eerste deel zullen we behoorlijk veel wind hebben. Maar met de kluiver (een kleiner voorzeil) moet dat te doen zijn. Om de zuidoostelijke stroming mee te krijgen moeten we ver uit de kust, scherp aan de wind opkruisend hakken we door de golven. Dan horen een vreemd geluid, een paar wagens (zitten aan de mast voor het hijsen van de zeilen) van het grootzeil zijn kapot. Het zeil moet naar beneden. In deze klotsende golven is het onmogelijk wat te doen, en met minder zeil kunnen we moeilijk hoogte houden. We moeten nog een heel eind en piekeren hoe we de reparatie kunnen doen, kan dit onderweg of moeten we naar de kust om een ankerplek te vinden? Dan bedenk ik dat we nog onderdelen hebben liggen die we wellicht kunnen gebruiken. De volgende dag bij iets minder golven lukt het om de “nieuwe” wagens te installeren. ’s Avonds horen we wat vallen bij de mast en ligt een gedeelte van de nieuwe beugels nog op dek. Een borgring is er op een of andere manier uitgevallen, dus weer een nacht op halve kracht verder. Dat gaat ons niet meer gebeuren, nu alles tapen en dan het zeil weer omhoog.

 Metaalmoeheid?                 Leuvers die we niet gebruiken    En we zijn weer compleet

Door al dt gedoe zijn we veel te dicht bij de kust en krijgen veel stroom tegen, de verwachte zuidoosten wind komt ook niet. Ja de laatste 2 dagen.
In het donker lopen we snelstromende en niet betonde Paraíba do Norte River binnen. Hier aanleggen is niet eenvoudig, maar met vereende krachten liggen we aan de steiger.
De havenmeester verteld ons dat we ons hier alleen bij de Marinha hoeven te melden! Met de Uber worden we voor de deur afgezet. Steven mag alleen naar binnen en krijgt dan te horen, jullie moeten eerst naar de Policia. Zo kunnen wij jullie niet inchecken.
Met een volgende Uber dan toch maar naar de Policia, daar aangekomen blijkt dat de locatie is gewijzigd. Gelukkig helpt de chauffeur ons en uiteindelijk komen we op de juiste plaats. Alle formulieren worden ingenomen en een ijverige beambte komt nog een paar vragen stellen om dan tot de conclusie te komen dat we niet in de staat kunnen inklaren. We zijn legaal in Brazilië en verder kan hij niets voor ons doen. Alleen als we het land vertrekken moeten we maar terugkomen.
Na heel wat taxi-kilometers gaan we terug naar de haven, dan maar niet ingecheckt!
De havenmeester zegt dat de beambten regelmatig komen ook controleren op de haven en hij zal ons dan roepen. Na een paar weken melden ze zich en Steven gaat met de papieren naar kantoor. In rap Portugees wordt een discussie gevoerd en wat blijkt, onze verlenging van de douane is niet correct. Ze zeggen dat deze van het verkeerde ministerie is.
We beginnen ons wel een beetje zorgen te maken, wat als we straks het land uitgaan en uitchecken met verkeerde documenten? De boete is 10% van de waarde van de boot. Het alternatief is ons niet afmelden, maar dan kunnen we nooit meer Brazilië in met deze boot.
Op advies gaan we naar het plaatselijke douanekantoor. Daar krijgen we te horen: deze formulieren zijn helemaal correct, wat is het probleem? Maar toch maken ze een nieuwe verlengde TECAT zodat de Marinha ook weer tevreden is. Pfff… wat een land.

Vissen opjagen in de haven

We liggen hier we nu vier weken in de haven. Heerlijk, zo van de boot afstappen en de omgeving verkennen. Het is gezellig hier, we leren veel nieuwe mensen kennen, we BBQ met medezeilers, we bezoeken regelmatig het plaatselijke lunch restaurant waar je voor 2 euro een goed bord eten krijgt, lopen ‘s avonds naar het toeristengebied waar elke avond een saxofonist de bolero speelt, maar nu wordt het tijd om weer verder te gaan.

Lekkere hap!

 Toeristenboot, elke dag vol.

's Avonds even bijpraten.

Lange tijd was het nog onduidelijk waarheen. Suriname geeft tot nader order geen visa. De bubbel in de Cariben blijkt meer een zeepbel te zijn, op hoegenaamd elk eiland moet toch weer een test worden gedaan. Met bijna niemand die beweegt en een paar honderd boten extra van de ARC-rally wordt het daar erg vol.
En dan komt er nieuws van Uruguay! De grenzen gaan open, boten mogen binnenkomen en na de quarantaine periode vrij bewegen.
Toen we de beslissing namen om naar het noorden te gaan hadden we al van, wat als … gaan we dan terug? Ja, dat doen we. De Cariben doen we later wel.
Van de tocht hebben we absoluut geen spijt, het was een goede leerschool want deze omstandigheden zullen we langs de kust van Argentinië veel tegenkomen.

Julia en Hector gaan alvast naar Patagonië.

Dus … we gaan weer terug naar het zuiden.