Sitio Forte – Ilha Grande (Brazilië), 28 maart 2021.
Het is al weer een hele tijd geleden dat we van ons hebben laten horen.
Eigenlijk hebben we ook niet zo veel meegemaakt, het is nog steeds wachten op grenzen die hopelijk weer opengaan.
Maar toch even een update van de afgelopen maanden.
Na kerst gaan we eerst maar eens proberen de verlenging bij Receita Federal in orde te maken. Bijna de hele dag zijn we hiermee bezig, maar we komen er niet verder mee.
We besluiten maar iemand in te huren die ons daarbij kan helpen, maar dat kan volgende week pas.
Het nieuwe jaar luiden we samen met Hector en Julia, die hier op de kant onderhoud doen, heel rustig in op de werf. Naar buiten gaan heeft geen zin, alle stranden zijn afgesloten vanwege de pandemie. Maar vanaf het terras van de containerwoning kunnen we meegenieten van het vuurwerk.
Op maandag 4 januari maken we onze opwachting bij Galati Murat, agent wat betreft verschepingen maar ook hulp voor zeilers met hun documenten. Een heel bijzondere man, zijn bureau is bijna niet meer te vinden onder alle papieren. We proberen nog te volgen waar onze documenten liggen maar geven het uiteindelijk op.
Binnen durfden we geen foto te maken, wat een chaos!
Daarna crossen we met hem heen en weer door de stad, maar het blijkt dat het toch niet zo eenvoudig is. Bij de Receita Federal blijkt dat onze verlenging van de Policia Federal (immigratie) uit Angra helemaal geen officieel document is. Dat moet eerst nog geregeld worden.
Al met al zijn we een hele week bezig om alle papierwerk in orde te krijgen. Nadien vertelt Galati ons dat het nog even spannend was vanwege dat verkeerde document uit Angra. Pfff.
Omdat we toch moeten wachten denken we erover om het onderwaterschip maar weer een beurt te geven. Het vele stilliggen doet geen goed aan de laag antifouling.
We stellen het nog even uit en blijven voorlopig in het water om daar te klussen. Wel vragen we offertes aan voor de aanpassing van hydroliek-leidingen in de motorruimte, al lang een doorn in het oog van Steven, vervanging van kapotte ankerrollen en een nieuwe dinghy met harde bodem, want elke keer als we een plakker bevestigen is er op een andere plek weer een lek.
Wel laten we deze nog repareren om toch een reserve te hebben.
Via Julia hebben we contact met een Uber chauffeur die we per uur kunnen inhuren. De aangekochte spullen kunnen in de auto blijven en hij gaat mee om eventueel te vertalen.
Gelukkig kunnen ze bij sommige bedrijven wel goed Engels spreken, want met ons beperkte Portugees en google translate kom je dan toch tekort.
De RVS lasser is een schot in de roos, we hadden er niet zo’n vertrouwen in alles te kunnen regelen maar ze kunnen hier gewoon alles voor je maken. Beter lummelbeslag, beugels voor de lange lijnen die voor Patagonië nodig zijn, en zelfs een nieuwe ankerklauw. Onze was het met een heftige windvlaag in Rio zodanig verbogen dat die niet meer bruikbaar was.
Rol voor 100 meter lijn.
Eind januari gaan we de kant op om de nieuwe antifouling aan te brengen. De staat van het onderwaterschip valt erg tegen, de pokken hebben de laatste weken hier ook nog eens extra hun best gedaan.
Er staat ons een behoorlijke klus te wachten. En met de warmte beginnen we vroeg en werken zoveel mogelijk aan de schaduwzijde.
We krijgen goede adviezen en langzaam maar gestaag vordert de klus. Na ruim 3 weken kunnen we weer te water.
Onderwaterschip weer dezelfde kleur als zoals we vertrokken. je kunt hier kiezen uit zwart en zwart.
Hector en Julia zijn inmiddels vertrokken, maar Henk en Annette komen weer terug omdat ze nog wat extra werk willen laten doen. Lekker Nederlands kletsen is ook weer fijn.
Met Henk en Annette af en toe even uit de herrie en samen op stap.
Als we op de kant staan is Steven jarig, met Rogerio van de buurboot, Henk en Annette, Karen en Agustin van de containerwoning en Tom en Lilly houden we een feestje onder de boot. Het begin van een heel gezellige tijd.
Verjaardag Steven.
Karen (dochter van de baas) en Agustin wonen naast de afgemeerde boten in hun eigengebouwde containerwoning. Na een tijd in het bedrijf te hebben gewerkt wil ze wat anders en gaat studeren voor dierenarts. Om dit na slechts 1 jaar te verruilen voor het ontwerpen en bouwen van containerwoningen en bedrijfsruimten.
Nu woont ze op het bedrijfsterrein en doet toch af en toe weer klussen voor de werf.
In korte tijd zijn ze heel dierbare vrienden geworden, over en weer tussen de boten en de container wordt er heel wat gegeten, BBQ en geborreld. Geen Braziliaanse BBQ, want Agustin is Argentijn en daar gaat het heel anders.
Als dank maken we samen met Henk en Annette ‘blauwe hap’ voor ze. Nasi goreng met kipsaté.
De schippersbitter die we nog hebben is ook een succes.
Monsterkat.
Tja, en dan is het eind van onze extra 60 dagen zo weer in zicht.
De bemanning van Tiger Lilly is uitgecheckt en blijven illegaal op de werf om te wachten op opening van de grenzen zuidwaarts.
Hoewel de eerste verlenging niet in aanmerking komt voor nog een extra periode willen we toch een poging wagen. We gaan weer met Galati Murat op pad en krijgen het, wel met een beetje moeite en lang wachten, toch voor elkaar.
Dat geeft ons een beetje extra tijd en rust om af te wachten hoe het de 2 boten vergaat die inmiddels zuidwaarts varen langs de kust van Argentinië. Er gaan allerlei verhalen over de mogelijkheid, al dan niet officieel, Argentinië en Chili binnen te komen. Vooralsnog geen goed nieuws voor ons.
Dan kondigt de staat São Paulo een lockdown af, restaurants en niet essentiële winkels moeten dicht vanaf 8 maart. Als we maandags nog moeten uitchecken bij de Capitania merken we nog niet veel van sluitingen.
Met de ferry naar de overkant, van Guaraju naar Santos.
Woensdagmorgen nemen we afscheid van de MCP werf. Uitgezwaaid door Tom en Karin & Agustin vertrekken we vroeg in de morgen. Sergio, de buurman op ZAP, hoort zoals gewoonlijk niets en blijft lekker slapen. Haha, groot gelijk. Het is ook veel te vroeg.
We gaan via Ilhabela, Ubutuba, Ilha de Cotia en Tarituba weer richting Ilha Grande om daar in schoner water en uit de herrie van de werf de berichten af te wachten.
En het water is schoon, helderder dan we ooit hebben gezien. Heerlijk om vanaf de boot te zwemmen om even af te koelen.
Eerste ritje met de nieuwe dinghy, genaamd Oranga Supre. Esperanto voor Oranje boven.
Tarituba, zo helder water!
In Sitio Forte vraagt Naude van de strandtent zoals gewoonlijk of we nu dan eindelijk Portugees spreken. Uhhh.
Het is fijn om weer op deze plek te zijn. Lange stukken lopen over de bospaden om weer een beetje conditie op te doen. Weer veel bekenden zien, waaronder Duitse Tom met de Que Mas die we in Gran Canaria ontmoet hebben, en lekker kletsen op het strand met andere zeilers, want gelukkig zijn er altijd wel een paar die een beetje Engels spreken.
Sitio Forte.
De situatie wordt er hier niet beter op, de staten São Paulo en Rio hebben een algehele lockdown tot 4 april afgekondigd. Welke in São Paulo al heel snel met nog een week verlengd is. Volgens verhalen houdt men zich er redelijk aan.
Van Henk en Annette, die op weg zijn naar de Carieb krijgen we te horen dat ze onderweg geweigerd worden in de havens vanwege de lockdown. Heel vervelend voor ze maar eindelijk gebeurt er wat, de staten nemen het heft in eigen hand om nog enigszins grip op de situatie te houden.
Voorlopig liggen wij nog even voor anker op de mooiste plek van Brazilië en blijven we afstand houden.
Onverwacht bezoek. Manuel met zijn Endurance besluit een weekend de gaan varen, Karen en Agustin gaan mee om even uit te rusten van de hectische werkweken. Bij Sitio Forte ontmoeten we elkaar en sluiten af met een Argentijnse BBQ.
Alsof het niet op kan, Bia en Jaime ontvluchten de lockdown in Rio om na veel klussen eens van hun nieuwe boot te genieten. Zij blijven hier een week rondvaren. Heel gezellig weer.
Bia en Jaime komen net aan met hun nieuwe boot.
Mochten jullie denken, niet aan boord gaan bij die mensen! Ze hebben onlangs allemaal corona gehad en zijn dus veilig.
Wanneer we naar Santos moeten om papieren te regelen, gaan we ook even op bezoek bij de werkplek van Karen an Agustin. Dit is een miniversie van hun huis.
Het uitgraven van de haven bij de buren is niet helemaal goed gegaan.
Schip van 106 voet gaat te water, kan de bocht net maken.
