Puerto Real (Puerto Rico, USA), 21 februari 2022

 

We zijn al weer een paar (ei)landen verder.
Nieuwjaar hebben we nog gevierd op Curaçao, het grote vuurwerk in de stad is afgelast. Maar gewoon op de boot blijven en je krijgt van de omliggende huizen een complete licht show te zien.
Als Nederlander hebben we het voorrecht dat we hier 6 maanden mogen blijven, maar we vinden het mooi geweest. We hebben nog even een booster-vaccinatie kunnen bemachtigen, de laatste boodschappen doen, uitklaren, auto inleveren en dan zijn we klaar om te vertrekken.

 

20220104 185117

Laatste avond op het Spaanse Water.

Begin januari zeilden we in een tocht van 4 dagen naar de Dominicaanse Republiek. Een heftige tocht, aan de wind zeilen met 20 tot 30 knopen is niet echt een plezier. Als toetje moeten we door de beruchte Mona Passage om naar de ankerbaai van Santa Bárbara de Samaná te gaan.
Vooraf kregen we van alle kanten nare verhalen en veel tips hoe dit stuk op de beste manier door te komen. Dicht bij land, in de nacht etc. Maar omdat wij te veel westelijk uitkwamen hadden we niet veel keus en kregen de volle laag en moeten zelfs een paar keer kruisen om hoogte te houden. Maar uiteindelijk kunnen we aan de noordkust nog een paar uur relaxt zeilen om bij te komen.

 

20220114 113725

 

Van Liza (Choctaw) krijgen we een appje, goed opletten bij het aanlopen van de baai dan zien jullie misschien wel walvissen. Helaas blijft het bij 2 dolfijnen. Elk jaar rond februari/maart komen hier, in dit beschermde gebied, walvissen om te kalven en te paren. Nu, 10 januari is het nog een beetje te vroeg in het seizoen.
Sinds kort hebben we een internationale simkaart kunnen bemachtigen, we hoeven nu niet meer bij elk land een nieuwe kaart te kopen. Zelfs als we dichtbij land varen en binnen bereik van een antenne zijn hebben we een internetverbinding. En heel handig als we soms vanwege quarantaine de eerste dagen niet van boord mogen.
Maar dat is in de DR, zoals het hier kortweg wordt genoemd niet het geval. Hier hoef je, mits gevaccineerd, zelfs geen PCR test te doen. Op dit moment heeft DR zelfs alle regels opgeheven.
We hebben het anker nog niet in de grond of Luis komt al bij ons. Hij is de man die alles regelt in en om de ankerplek. Er zijn veel stenen en daarom duurt het even voordat we goed vast liggen.
Luis vertelt ons dat het vandaag, maandag, een nationale feestdag is en dat hij daarom morgen alles regelt om in te checken.

 

20220116 155651

Ankerplek, waarom zijn alle boten toch wit?

 

Het lijkt wel of Curaçao massaal is overgestoken naar deze plek, we zien heel veel bekende boten. Eenmaal geankerd krijgen we o.a. bezoek van de bemanning van Tiger Lilly met een lekker welkomstdrankje van de lokale rum. Na een makkelijke maaltijd en dat drankje slapen we heerlijk.
De volgende morgen inchecken, eerst komt de Armada aan boord en daarna gaan we in sneltreinvaart langs immigratie, douane en havenautoriteit.

 

20220116 152144

De Cubaanse Stefano heeft een provisorische beachbar met honden die werkelijk om aandacht smeken.

 

Er komt nog een groep boten die we kennen op de ankerplek, zij zijn een paar dagen naar het nationaal park geweest aan de zuidkant van de baai van Samaná. ’s Avonds gaan we met een aantal pizza eten, fijn om elkaar weer te zien.
De sfeer is hier compleet anders dan we gewend zijn, het doet een beetje Cubaans aan met heel veel verkeer en heel veel geluid. Zowel van de auto’s en de talloze brommertjes als de bars die rij aan rij hun eigen muziek op stand 10 aan zetten.

 

20220201 114943

Chaos in downtown Samana, maar de beste groente en fruit koop je langs de weg. 

 

20220131 150903

Pina Colada, met het geluid op 10.

 

De eerste zaterdag zitten we ‘s middags rustig in de kuip en kijken volverbazing wat er om ons heen gebeurd. Toeristenboten komen massaal aanvaren en draaien op volle vaart rondjes rond alle geankerde zeilboten. Ook op de wal is het druk. Wat is er aan de hand?
Het is feest, op 15 januari is het walvisseizoen officieel van start en kan er weer geld verdiend worden met boottripjes.
Bij alle verplaatsingen moet je bij de Armada een despachio aanvragen. Ook om naar het Parque National de Haitisis te gaan, na de aanvraag op het kantoor dien je de volgende dag de ambtenaar op te halen (weer een nationale feestdag) die dan aan boord officieel het document overhandigt. Je mag dan 4 nachten in het park blijven.
In Haitisis kun je op veel verschillende plekken ankeren, waarbij je vaak helemaal alleen ligt. Je kunt er wandelen in het regenwoud, grotten bezoeken en gewoon lekker rondkijken in de stilte of vissers die hier hun netten uitgooien voor garnalen en hun vangst graag aan je verkopen. Even een werkje om schoon te maken, maar ze zijn heerlijk.

 

20220124 104921

 

20220124 135259

 

20220122 141647

 

20220122 114237

Nationaal park Haitisis.

 

Op de terugweg goed opletten of we walvissen spotten, maar ze zijn nog niet in de baai van Samaná aanwezig. Ver op zee zien we al wel veel boten met toeristen rondvaren.

Eenmaal terug, hè alweer een nationale feestdag!, is de ankerplaats nog voller. Maar er is ruimte genoeg, op deze plek heeft het anker beter grip en dat is wel fijn. In de middag steekt de wind vaak op en al meerdere boten zijn van het anker geslagen.
Hoewel we graag een paar dagen op pad zouden willen om meer van het land te zien durven we dat met ons schip hier niet goed aan.
In plaats daarvan gaan we een paar dagen iets verderop naar Cayo Levantado waar een mooi strand en het helder water is. Een favoriete plek om het onderwaterschip te schrobben. Overdag worden dagjesmensen overgevaren, maar ’s avonds heb je het eiland voor jezelf (of met een paar andere ankeraars).
Een paar toeristenboten stoppen ineens in de buurt van ons, een teken dat er walvissen zijn. En ja hoor, we spotten ze en zitten eerste rang. De staart komt mooi boven als ze weer onderduiken.
Vrij snel is het alweer voorbij, maar ze komen dus al verder de baai in en iedereen in de groepsapp van Samaná is enthousiast. Er is ook al een lokatie gespot waar je vrijwel zeker walvissen kunt zien.

 

IMG 8314

 

De eerste week van februari gaan we nog een keer naar het nationale park. De eerste nacht ankeren we in supersnel stromend water, daarom besluiten we de volgende dag wat beschutter te gaan liggen, achter de dam van de vroegere treinrail.

 

20220123 094840

 

20220204 125113

Traject van de oude treinrail, vogels hebben de mooie gietijzeren palen in beslag genomen.

 

Vanaf hier kun je met de dinghy gemakkelijk naar de mangrove varen. Op weg er naar toe krijgen we een flinke regenbui, maar gelukkig hebben we paraplu’s mee omdat het de laatste dagen behoorlijk tekeer kan gaan.
Het normaal bijna stilstaande water is nu een snelstromende rivier geworden, en neemt daarbij ook een heleboel modder mee wat het water in een bruine brij verandert inclusief drijvende eilanden. We wanen ons weer in de Surinamerivier.

 

20220204 121126

 

 

Via de app lezen we dat het in Samaná ook verschrikkelijk is. Daar zie je goed dat het hier een wegwerpmaatschappij is. Heel veel rotzooi drijft in het water, dat de volgende dagen zo langzamerhand verder verspreid wordt door de hele baai.

 

IMG 20220203 WA0000

 

 

Eenmaal terug gaan we ons voorbereiden op ons vertrek uit DR. Uitchecken is nog even een dingetje. Als we bij immigratie zeggen dat we pas morgen om 10 uur weggaan, wordt ons meegedeeld dan maar morgen om 9 uur terug te komen. Na een paar uur en een paar drankjes verder bedenken we, we gaan gewoon terug en zeggen dat we om 7 uur ‘s morgens weggaan. En dan is het akkoord en krijgen we de stempel in ons paspoort.
Bij de Armada gaat alles soepel en vertellen ze ons dat we ze niet op hoeven te halen.
Nog even het laatste geld opmaken en we nemen met een goede tip afscheid van onze vrolijke vriend van de dinghy steiger. Een dove man die oppast en iedereen helpt. Hij probeert ons altijd hele verhalen te vertellen en soms snappen we pas veel later wat hij bedoelde.

 

20220208 180834

Dinghy dock.

 

Bij vertrek zoeken we nog naar walvissen en we zien er behoorlijk veel. Een springt net voor onze boeg uit het water. Maar helaas …. geen foto’s.

Om naar Puerto Rico te gaan moeten we de passage weer oversteken. Op papier hadden we een goede weersvoorspelling, namelijk bijna windstil om tegen de heersende winden naar het oosten te varen. Maar helaas was het ons niet gegund en liet Mona weer zien waar ze zo om bekend staat. Gelukkig was het met een afstand van zo’n 200 mijl, ruim een dag varen te overzien.

PR valt onder de USA, hoewel het niet tot de officiële staten behoord. Inklaren gaat hier via een app op je telefoon (ROAM) waar alle gegevens ingevuld moet worden en na inzenden krijg je eerst een videochat met een ambtenaar die paspoort en visa via het scherm controleert. De app op onze telefoon gaf een foutmelding, maar in het havenkantoor kon ik het ook indienen op hun iPad. Tja, die had plotseling geen internetverbinding en alle gegevens zijn weer verdwenen! Nog een keer dan maar, gelukkig gaat het nu goed. Net voor sluitingstijd is alles geregeld en morgenmiddag krijgen we bezoek van 2 ambtenaren om alles af te handelen en krijgen we het stempel in onze pas.

Na een paar dagen komen ook Thom en Dawn met de Kairos binnenvaren, ook vanaf Samaná en we gaan lekker met hun uit eten. Vanavond blijkt alles bijna gesloten, de pizzeria is als enige plek open maar serveert ook lokaal eten. Het is een stukje verderop, maar bij de haven kun je de golfkar lenen. We proberen de mofongo, gemaakt van plantain (bakbanaan), met allemaal een andere vulling en die is werkelijk fantastisch.
Een paar weken geleden hebben we vlakbij San Juan, in de bergen een air bnb gereserveerd, we willen hier zeker wat meer van het eiland zien. Gelukkig is het verkeer hier is een verademing vergeleken met de DR.
Langs de zuidkust rijden we naar ons huisje, onderweg zien we al een paar mooie ankerplekjes waar we kunnen stoppen richting het oosten.
Het huisje is erg leuk, maar we hebben wel trek in een wat eten. Nu is hier de beroemde pig-roast-route vlakbij, een weg waar talloze restaurants zijn die allemaal een compleet varken roosteren. De verhuurder vertelt ons dat we een beetje te laat zijn, het is meer een lunch en middag aangelegenheid. Maar hij geeft ons een prima alternatief.

 

20220218 083525

Air bnb

 

Nu heeft elke omgeving zijn eigen geluiden, maar dit hebben we nog nooit gehoord. Zo luid en zo apart. Als we in bed liggen denken we, hoe kunnen we in slaap komen met die herrie?
De volgende dag naar San Juan, de hoofdstad. Smalle straatjes, heel veel auto’s en alle parkeergarages waar we aankomen zijn vol. Uiteindelijk vinden we er een terrein dat wel open is, na betalen blijkt dat er helemaal geen plaats is. Iedereen rijdt rondjes, maar gelukkig vinden we nog een hoekje waar we kunnen staan.
De oude spaanse forten, El Morro en San Christobal, zijn hier de hoofdzaak voor een bezoek, gigantische verdedigingswerken die met in de loop van de tijd ook nog een behoorlijk zijn uitgebreid. De eerste is echt massaal en je kunt hier uren rondkijken, we gaan ook nog even naar de laatste maar die is zeker niet zo indrukwekkend.

 

20220217 120714

 

20220217 120252

Fort El Morro.

 

Na een hapje en een drankje in het oude centrum zoeken we de auto weer op en gaan terug naar ons huisje. Bij toeristenwinkels zien we veel souvenirs met een kikker, de coqui. Dat was dus ook het geluid dat we de afgelopen nacht hebben gehoord.

 

 


Na 2 nachten zit het er op. We gaan via de noordkust weer terug naar onze boot.
Maar eerst nog een vroege lunch van pigroast met rijst. Ook hier weer een wegwerpmaatschappij, plastic bakjes, plastic bestek en plastic glazen.

 

20220218 111217

 

Onderweg stoppen we bij een Wal-Mart Superstore, we moeten nog bevoorraden en hebben nu we een auto hebben de kans. Deze winkels zijn zo groot, je verdwaalt er in.
We liggen nu tien dagen in de haven en hoewel de eindeloze warme douche heerlijk is willen we weer lekker achter ons anker hangen.
Eerst nog even de tanks vullen met diesel en we gaan de zuidkust verkennen. Oh ja, vandaag is het hier ook een nationale feestdag.

 

20220219 105506

Dit bijzondere vehikel komen we onderweg tegen.

 

wandelaar logo versie 1 roodwandelaar logo versie 1 roodwandelaar logo versie 1 rood

Comments  

0 # Sylvester en Wendy, 2022-03-13 00:33
Hallo, wij zijn vanochtend aangekomen vanaf Puerto Real in Ponce. Wij liggen met onze creme kleurige catamaran naast jullie. Wij zijn ook vanaf de DR gekomen. Morgen gaan we weer verder naar Salinas. We zijn benieuwd waar jullie naar toe gaan. Leuk om jullie blog te lezen.

Groetjes Sylvester en Wendy, Sv Tween
Reply